ஒரு அரசன் தன் உபயோகத்திற்கு வெளிநாட்டு குதிரைகளை வாங்க விரும்பினான். ஒருநாள் அதுபோன்ற வியாபாரி ஒருவனிடம் சில குதிரைகளை வாங்கிவிட்டு இன்னும் குதிரைகள் கிடைத்தால் கொண்டு வாருங்கள் என்றான். அவன் வெளிநாட்டு குதிரைகளை கொண்டுவர கால அவகாசம் வேண்டும், மேலும் அதற்கு முன் பணம் வேண்டும் என்றான்.  அரசனும் 10 ஆயிரம் பொற்காசுகளைக் கொடுத்து அனுப்பினான். வியாபாரி சென்று பல நாட்கள், மாதங்கள் கடந்தும் ஒரு தகவலும் இல்லை.
      இந்நிலையில் ஏமாந்தவர்கள் பற்றி ஒருவழக்கு வந்தது. அதை விசாரித்தபின் அரசன் இது போன்று ஏமாந்தவர்களுக்கு அரசின் உதவி கிடைக்க, ஏமாந்தவர்கள் யார் யார் என பட்டியல் தயார் செய்யச் சொன்னார். அமைச்சர் தயாரித்து வந்த பட்டியலில் தன் பெயர் முதலில் இடம் பெற்றிருக்க கண்ட அரசன் கோபங்கொண்டான். அப்போது அமைச்சர், மன்னிக்க வேண்டும் ‘முன்பின் அறிமுகம் இல்லா வியாபாரியிடம் ஒன்றும் விசாரிக்காமல் 10000 பொற்காசுகளை கொடுத்துள்ளீர்கள். அவன் வருவான் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை’ என்றார்.
     மன்னர், ‘சரி, குதிரை வியாபாரி வந்து விட்டால் இந்த பட்டியல் என்னவாகும்’ எனக்கேட்க, அமைச்சர், ‘பட்டியலில் உங்கள் பெயருக்குப்பதில் அவன் பெயரை பதிவு செய்து விடுவேன்’ என்றார். நீங்கள் ஏமாந்து விட்டீர்கள். உங்களை ஏமாற்ற சரியான சந்தர்ப்பம் கிடைத்தும் அதை சரியாகப் பயன்படுத்தத் தெரியாதவனும் ஒருவகையில் ஏமாளிதான், என்றார்.