ஊரில் நடைபெறும் கலை நிகழ்ச்சிக்கு பத்திரிக்கை நண்பரிடமிருந்து இலவச அனுமதி சீட்டை பெற்று சென்றான். அரங்கத்தின் வாயிலில் இருப்பவர் பார்வையில் இவனுக்கு ஓர் குறுகுறுப்பு ஏற்பட நண்பனின் பெயரைச் சொல்லி தான் அந்த பத்திரிக்கையில் வேலை செய்வதாக சொன்னான். உடனே அவர் அந்தப் பத்திரிக்கையின் ஆசிரியர் இப்போதுதான் உள்ளே சென்றார். வாருங்கள் அவர் இருக்குமிடம் காண்பிக்கின்றேன் என அழைத்தார்.
        சரியாக மாட்டிக் கொண்டோம் என்ற நினைவில் அவருடன் சென்றான். முன் வரிசையில் அமர்ந்திருந்த ஒருவரிடம் இவரைத்தெரியுமா? என அறிமுகப்படுத்த முனைந்தார். அவர் உடனே சமாளித்து, அதற்கு என்ன இப்போ எனக்கோபத்துடன் கூறி, எனக்கு இவரைத் தெரியும் என சொல்லி அருகில் அமர்த்திக் கொண்டார். வாயில் காப்போர் மன்னிப்புக்கோரி அவ்விடம் விட்டு சென்றார். நண்பனுக்கு போன உயிர் திரும்பியது.
        மெள்ள ஆசிரியர் என அறிமுகப் படுத்தப்பட்டவரிடம், ஐயா, என் மானத்தைக் காப்பாற்றியதற்கு மிகவும் நன்றி, என்றான். அவர் இதுக்கு எதுக்கு நன்றி ஒருவருக்கு ஒருவர் உதவி செய்கின்றதுதானே என்றார். மேலும் ஒன்றும் புரியவில்லையா! நானும் பத்திரிக்கை ஆசிரியன் இல்லையப்பா! உன்னைப்போல் நானும் நண்பனிடம் இலவச சீட்டு பெற்று வந்தவன்தான் என்றார். இன்றைய உலகில் இதுபோன்று மாறு வேடமிட்டு திரிபவர்கள் நிறைய! வேடங்கள் கலைந்தால்தான் வெளிச்சமான உண்மை தெரியவரும். வேடங்கள் கலைவது எப்போது!