மூன்று நபர்கள் ஆற்றைக்கடக்க படகில் சென்றனர். வெள்ளத்தின் வேகம் அதிமாக படகு தாறுமாறாக போய்கொண்டிருந்தது. ஒருவன் தேவையில்லாமல் பயத்தினால் பிதற்ற, அந்த பயமானது மற்றவர்களையும் தொற்றிக் கொண்டது. தொடர்ந்து மற்றவர்கள் பயம் அதிகரிக்கும் வண்ணம் உளறிக் கொண்டிருந்தவன் தானும் நடுநடுங்கிக் கொண்டிருந்தான்.
    அவன் தொடர்ந்து படகில் இருந்தால் மற்றவர்களையும் பீதியில் ஆழ்த்தி படகின் பயணம் நிலைதடுமாறிடச் செய்வான் என்பதால் ஒருவன் அவனை ஆற்றில் தள்ளிவிட்டான். ஆற்றில் விழுந்தவன் என்னை காப்பாற்றி படகில் ஏற்றிவிடுங்கள் எனக் கூச்சலிட்டான். படகில் இருந்தபோது படகின் போக்கை பயமுறுத்தும் வகையில் கூறிக் கொண்டிருந்தவன், தற்போது படகினுள் வந்தால் போதும் என்ற நினைவுகளை அடைந்துள்ளான்.
    படகில் இருந்தவரை அதன் பாதுகாப்பை உணரமுடியாத அவனுக்கு, படகிலிருந்து ஆற்றில் விழுந்தவுடன் படகின் அருமை புரிய ஆரம்பித்துவிட்டது. எது ஆதாரம் என்பதை புரிந்து கொண்டான். இதுபோன்றே துன்பத்தில் துயருற்று இருக்கும்போதுதான் மனம் கடவுளின் அருளே ஆதாரம் அரவணைப்பு எனப் புரிந்து கொள்கின்றது.