நகர்வலம் வந்து கொண்டிருந்த மன்னன், ஒரு குருவும் அவரது சீடர்களும் பிட்சை எடுத்துக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்து, அவர்களிடம் சென்று நான் உங்களுக்கு விருந்தளிக்க விரும்புகின்றேன் என்றார்.
அப்படியா! நாளை வருகின்றோம் என குரு சொன்னார். அரசன் மகிழ்வுடன் சென்றான். சீடர்கள் நாளை அரண்மனையில் கிடைக்கும் அறுசுவை விருந்தைப்பற்றிய கற்பனையில் மிதந்தனர். அதைபற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தும் இருந்தனர்.
அடுத்த நாள் குருவுடன் அனைவரும் அரண்மனையை நெருங்கும்போது உள்ளே இருந்து வந்த மந்திரி, அரசர் வெளியூர் சென்றுள்ளார் என்றார். குரு தன் சீடர்களுடன் வந்தவுடன் விருந்து ஏற்பாடு பண்ணலாம் என நினைத்த மன்னன், அவசரமாக வெளியில் செல்ல வேண்டியிருந்ததால் விருந்தைபற்றி மந்திரியிடமும் சொல்லவில்லை.
அப்படியா! இன்னொருநாள் வருகின்றோம் என்றார் குரு. சீடர்கள் அனைவரும் மிகவும் வருத்தமுற்றனர். நல்ல விருந்தை எதிர்பார்த்திருந்த அவர்களுக்கு ஏமாற்றம் மிகுந்த வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது. இப்போது என்ன செய்வது என முணுமுணுத்தார்கள். அவர்களுடைய எதிர்பார்ப்பு கவலையை ஏற்படுத்தியது.
இவ்வளவு நாளாக எப்படிச் சாப்பிட்டோம்! அப்படியேதான் இன்றும்! ஒரு எதிர்பார்ப்பு ஆசை செய்யும் விளையாட்டை பார்த்தீர்களா! வாருங்கள், வழக்கம்போல் பிட்சைக்குச் செல்வோம் என்றார் குரு.
எதிர்பார்ப்புகள் எங்கே இருக்கின்றதோ அங்கேதான் கவலைகள் தோன்றும்! எதையும் அளவிற்கு அதிகமாக எதிர்பாராதீர்கள்! எதிர்பார்த்து ஏமாற்றம் அடையாதீர்கள்!