அந்த ஊர் மக்கள் அவசரமாக உரின் எல்லையில் உள்ளத் தோப்பிற்கு விரைந்து கொண்டிருந்தனர். நிறைய கூட்டம். எல்லோரும் 100ரூபாய் கொடுத்து போட்டி போட்டுக் கொண்டு அந்த சாமியாரிடம் மந்திரித்த தகடு வாங்கினர். அந்தச் தகடு வாங்கினால் இதுவரை செய்த பாவங்களெல்லாம் போய்விடும் என்ற நம்பிக்கை அவர்களிடம் பரவியிருந்தது. சீட்டு வாங்கியவர்கள் மனதில் சந்தோஷம் நிறம்பியது. ஒருவன் 200ரூபாய் கொடுத்து இரண்டு தகடுகளை வாங்கினான்.  தகடுகள் தீர்ந்தன. பணத்தை மூட்டையாக கட்டிக்கொண்டு சாமியார் அடுத்த ஊரை நோக்கி மகிழ்வுடன் பயணித்தார். சூரியன் மறையத் தொடங்கியது, இருள் நிறையத் தொடங்கிய வேளையில், சாமியாரிடம் கத்தியைக் காண்பித்து ஒருவன் மிரட்டி அந்த பணமூட்டையை அடைந்தான்.
    மனம் கேளாமல் அந்தத் திருடனைப் பார்த்து சாமியார் கேட்டார், ஏனப்பா! நீ இவ்வாறு செய்வது பாவமில்லையா என்று! அவர்தான் தகடு தந்த சாமியார் என்பதை அறியாமல், இருட்டில் அவரைப் பார்த்துச் சிரித்த திருடன், தெரியும்! அதனால்தான் சாமியாரிடம் இரண்டு தகடுகள் வங்கியுள்ளேன். ஒன்று இதுகாறும் நான் செய்த பாவங்களைத் தொலைக்க, இரண்டாவது இந்தக் கொள்ளைப் பாவம் முதல் இனிமேல் நான் செய்யும் பாவங்களைத் தொலைக்க எனக்கூறி, இருளில் முழுமையாக கரைந்தான்.  சாமியார் தன் தகட்டின் மகிமைப்பற்றி திகைத்து நின்றார்.